මහා පාර මර උගුලක් කිරීම...

මනුස්සයෙක් මළාම ඒ දේහයට සුදුසු ගෞරව සහිතව අවසාන කටයුතු කිරීම මේ ලෝකේ පුරාම ඉන්න මොකක් හෝ ශිෂ්ඨාචාරය කට අනුව හැඩ ගැහිච්ච හැම ජන කොට්ටාශයකම තියෙන උතුම් සිරිතක් ය.

මේ රටෙත් ඒ දේ එහෙම්මමය.
බෞද්ධ, කතෝලික, හින්දු ,මුස්ලිම් වගේ ඒ ඒ ආගමට වෙන් වෙච්ච ආවේනික වෙච්ච සිරිත් විරිත් අනුව මරණයකදී කටයුතු කරනවා අපි හැමෝම දැක ඇත. ඒ ගැන කිසි විවාදයක් ද නැත.



ඒ කොහොම වෙතත් මුස්ලිම් අවමගුල දවසෙන් සිද්ද වෙන හින්දා අපිට අධ්‍යනය කරන්න , විචාර විවේචන කරන්න තරම් සිරිත් විරිත් පෝලිමක් පෙනෙන්නේ නැති නිසාත් , හින්දු අවමගුලක ට ප්‍රායෝගික ව සහභාගී වෙන්න තාම අවස්තාවක් ලැබී නැති නිසා ඒ සිරිත් විරිත් හරි හමන් විදියට අධ්‍යනය කරන්නතාම බැරි වෙලා තියෙන නිසාත් විභීෂණ මේ කතා කරන්නේ සිංහල මිනිස්සුන්ගේ අවමගුල් චාරිත්‍රයක් ගැන ය.

කතෝලික හෝ බෞද්ධ , සිංහල මිනිස්සුන්ගේ අවමගුල් වල ගෙදර සේරම වැඩ , වත් පිළිවෙත් ඉවරවුනාට පස්සේ අවසන් කටයුතු සිද්ධ කරන කනත්තට දේහය ගෙනියන්නේ පෙරහැරකින් ය.
සමහර තැන්වල හර්ස් එකෙන් මිනිය කනත්තට ට්‍රාන්ස්පෝර්ට් කරන අතර ගොඩක් තැන් වල කෙරෙන්නේ මිනිසුස්න්ගේ කර මතින් පෙට්ටිය කනත්තට ගෙනියන එකය. ඒ වගේ මිනිය කර මතින් ගෙනියනවා නම් පාර දිගට සුදු රෙදි පාවඩ දානවා මම මෙන්ම මේක කියෝන ඔහෙලාද දැකලා කරලා ඇතිබවට සැකයක් නැත.

මේ ලියන්නේ ඒ හැමදේම  ගැන නොව වාහන වලින් ගමන් බිමන් යන , විශේෂයෙන්ම මෝටර් සයිකල්, පුස් සයිකල් වගේ රෝද දෙකෙන් මහා පාරේ ගමන් බිමන් යන මිනිස්සුන්ට ඔන් ද සපෝට් ස්වර්ගස්ථ වෙන්න පුළුවන් ජාතියේ භයානක සහ තනි පට්ට මෝඩ සිරිතක් ගැනය.

අර තකතීරු  සිද්ධිය සිද්ද වෙන්නේ මෙන්න මේ ට්‍රස්පොර්ටෙෂන් අවස්තාවේදී ය.
ඒ වෙනින් මොකවත් නොව  රෙදි පාවඩ වෙනුවට "වැලි පාවඩ" පාවිච්ච් කිරීමය.

වැලි  පාවඩ පාවිච්චි කරන කොට අවමගුල් පෙරහරේ මුලින්ම යන්නේ මිනිය කරගහගත්තු මිනිස්සු හෝ මිනී කාර එක හෝ අර කළු කෝට් එක පොරෝගෙන ගෙජ්ජිය ( උගේ එක නම් නොවේ) හොල්ල හොල්ල යන එකා නොව තඩි හෝ බඩී වැලි ලොරියක් ය.

ඉතින් එකේ වැලි ගොඩ උඩ ඉන්න එකෙක් හෝ කීප දෙනෙක් කරන්නේ වැලි  අහුරක් හෝ තාච්චියක් ගානේ පාර  දිගේ හල හල යන එකය. අනේ ඉතින් අපේ අවමගුල් පෙරහැරත් වගේ වගක් නැතිව හෙන ශෝක් එකට අර වැලි උඩින් තමුන්ගේ ගමනාන්තය කරා ගමන් ගන්නේය. උන් හිතන්නේ වැලි උඩින් මිනිය ගෙනිච්චා ම මල මිනියට හෙන ගෞරව වෙනවා ඇති කියා ය. සමහර විට නිවන් දකින්න, සුවර්ගේ ට යන්න ලේසි වෙනවා කියලා හිතනවා වෙන්න්නත් පුළුවන.

අනේ හුකේ නන්නානේ වෙන්නේ මලගේදරදී නොව, මිනී කනත්තේ නොව අඩුම ගානේ වල ඇතුලෙදීවත් නොව , අර වැලි හලාපු මහපාරේ ය.

මල මිනියට ගෞරව කරන්න කියලා පාරේ හලාපු වැලි මළගෙදර එකෙක්ට වත් එතනින් එහාට මතක නැත. මතක් වුනත් ගානක් නැත.
ගාන තියෙන්නේ වැලි හලලා නාස්ති කරපු කාපට් පාරේ , ද්වී-රෝද, ත්‍රී-රෝද , සිවු රෝද ත් එතනින් එහාට රෝද ගානක් තියෙන වාහන එලොන මිනිස්සුන්ට ය.
වැලි උඩින් යන ගමන් බ්රේක් පාරක් ගහන්න සිද්ධ වුනොත් ඒ "ගාන " මොකක්ද කියලා හැමෝටම බලා ගන්න පුළුවන.
ඒ බ්රේක් පාර ගහන්නේ මෝටර් සයිකලයක්නම් ඉතින් සිද්ද වෙන දේ මෙතන ලිවීමේ මහලොකු අවශ්‍යතාවයක් නැත. ඒ තරමට ම සනීප ජනක ය.
 වැලි හැලුවායින් පස්සේ මහා පාර ඒ තරමට ම අනාරක්ෂිත ය.

මෝටර් සයිකල් වලින් ගමන් බිමන් යන මිනිස්සු ඉතින් පාරේ යනකන් දෙයියෝ සිහිකරගෙන යාන්න ඕන ය. නිකමට හරි ලිස්සලා ගියොත් ඉතින් ඊළඟ මිනී පෙට්ටිය රෙජිස්ටර් වෙන්නේ උගේ නමට ය.

සමහර විට එතනදී නැති වෙන්නේ දරු මල්ලෝ ඉන්න තාත්තා කෙනෙක්ගේ ජීවිතයක් ය, එහෙම නැත්තන් කාගේ හෝ අම්මෙක් ගේ තාත්තෙක් ගේ දරුවෙක්ය.
අසරණ වෙන්නේ එකෙක් දෙන්නෙක් නොව මුළු පවුලක් මය.

එත් එදා තමුන්ගේ යාලුවාගේ, ඥාතියා ගේ අවමගුල් පෙරහරට මහා පාර දිගේ වැලි හලාපු එවුන්ට ඔව්වා ගානක් නැත. ඒ ඌට , උන්ට ඒ දේ සිද්ධ වෙලා නැති නිසාය.
ඒ කරාපු තකතීරු වැඩේ බරපතල කම උන්ට තේරෙන්න නම් වැලි දමාපු කාපට් පාරක ලිස්සලා ගොස් ලෙලි ඇරගත යුතුය.

රටේ ආණ්ඩු විසින් මහා මාර්ග හදලා සංවර්ධනය කරලා තියෙන්නේ මිනිස්සුන්ට පරිස්සමට , ලේසියට පහසුවට තම තමුන්ගේ ගමන් බිමන් යන්න මිස එක එකා ට ඕන හැටියට වෙන වෙන රෙද්දවල් වලට පාවිච්චි කරන්නට නොවන්න බව බොහෝ දෙනෙක් දන්නවා වුනාට නොදන්නා මැටි හරකුන්දතැන් තැන් වල තාමත් ඉන්න බව කිව්වට වරදක් නැත.
බරපතල ම වරද තියෙන්නේ එහෙම තකතීරුවන් සිටීම නොව ඒ තකතීරුවන්ට උන්ගේ තකතීරුකම් කරන්න සාමන්‍ය බුද්ධියක් තියෙන මිනිස්සු ඉඩ දෙන එකය.

මල ගෙයක්වුනා කියලා පාරට වැලි දාන්න කවුරු හරි ලෑස්ති වෙනවා නම් එක වලක්වන්න කොන්දක් , ඊට විරුද්ධව කතා කරන්න පණ තියෙන කටක් කාට හරි තියෙන්න ඕනය.
මනුස්සයා මැරී ඉවරය. කරන්න තියෙන්නේ ඒ මිනියට සුදුසු ගෞරව දැක්වීම මිස මල මිනියටත් පවු අනුමෝදන් වෙන විදියට මහා පාරේ මිනි මරන්න ඉඩ දෙන එක නොවේය.

අහල තියෙන විදියට ජපානය වගේ රටවල් වල මහ පාරට කොලයක් දැම්මත් දඩ ගහන්න තරම් නීති තදය. විභීෂන නම් කියන්නේ කොළ දැමීම කොහොම වෙතත් මහා පාර අනතුරුදායක තැනක් බවට පත්වෙන විදියේ වැලි හැලීම වගේ තකතීරු කම් කරන එව්වෝ එකෙක් දෙනෙක් හරි හිරේ දැමිය යුතු බවය. එහෙම කරන්න නීති නැත්තන් නීති හදා හෝ ක්‍රියාත්මක කල යුතුය කියලා ය.

මිනිස්සුන්ගේ නොදන්නුවත්කම් වලටත්, තකතීරුකම් වලටත් සීමාවක් තිබියයුතු බව හැමෝම දැන අවබෝධ කර ගත යුතුය.
අඩු ගානේ මේක කියෝලවත් එකෙක් දෙන්නෙක්ට වත් ඒ මොලේ පහල වෙනවා නම් ලොකු දෙයක් ය.


----
මෙහෙම ලියන්න සිද්ධ වුනේ ඊයේ පෙරේද දවසක හලාවත-කොළඹ පාරේ කටුනායක හරියේ දී අවමගුල් පෙරහරක් ගොහින්  පාරෙන් එක බාගයක් වැහෙන්න තැන් තැන් වල වැලි ගොඩවල් හලලා තිබීම නිසාය.

ඒ උඩින් විභීෂණ ත් මෝටර් සයිකලේ ගෙනිච්චේ පට්ට පණ බයෙන් ය.

----------


එහෙනම් ඉතින් ,

අදට ඇති වගේ,

ගොහින් එන්නම්...